«هوشیار باشید که جوّ ادارات به جوّ غیر اسلامی تبدیل نگردد.

همکاران عزیز که در سنگر ادارات خدمت می‌کنید! مسؤولین محترم ادارات! به هوش باشید که این مقامات و پُست و منصب‌های دنیوی ماندنی نیست، کما اینکه اگر ماندنی بود به شما نمی رسید.

هوشیار باشید که جوّ ادارات به جوّ غیر اسلامی تبدیل نگردد.

خدای نخواسته دشمنان اسلام به پشت این میزها که پایگاه‌های خدمت به مستضعفین است رسوخ نکنند.

چشم مستضعفین در انتظار خدمات شماست.»*

قبل‌ترها تصوّر می‌کردیم جوّ غیر اسلامی یعنی جوّی که ظواهر شرعی در آن رعایت نشود؛ ولی حالا فهمیدیم جوّی که در آن کسی جرات انتقاد، شکایت و اظهار نظر نداشته باشد نیز جوّ غیر اسلامی است گرچه ظواهر شرعی در آن رعایت شود.

البته بهتر است بگوییم چنین جوّی ضدّ اسلامی و ضدّ انقلابی است؛ چون وقتی مردم می‌بینند مدّعیان دین‌مداری و انقلابی‌گری چنین جوّی را ایجاد کرده‌اند، از اسلام و انقلاب منزجر می‌شوند.

در واقع چنین دم و دستگاهی می‌شود کارخانه‌ی ضدّ انقلاب‌ پروری

پی‌نوشت:

 *- کتاب «یادداشت‌های ناتمام»، صفحه80، وصیّت‌نامه شهید علی سمندریان

لینک در کانال تکلیف الهی

«همیشه باید بعد از طرح یک مساله، این سؤال مطرح بشود که برای پیاده کردن آن چه باید کرد؟» *

یعنی اینکه گرامی‌داشت هفته دفاع مقدس صرفاً به برانگیختن احساسات نوستالوژیک و رومانتیک نیست، بلکه باید این سؤال مطرح بشود که برای پیاده کردن روحیات آن دوران در عرصه جامعه و زندگی و کار و مدیریت چه باید کرد؟

گرامی‌داشت هفته دفاع مقدس یعنی صنعت داروسازی ما ایراد دارد اگر مردم محتاج دارو و واکسن خارجی هستند.

گرامی‌داشت هفته دفاع مقدس صنعت خودروسازی ما اگر نتواند خودروی بومی و ارزان و باکیفیت تولید کند، به درد جِرزِ لای دیوار می‌خورد.

گرامی‌داشت هفته دفاع مقدس یعنی راه حل مشکلات اقتصادی همان راه حل مشکلات نظامی است و آن عبارت است از گوش دادن به حرف امام جامعه.
امام خمینی: حصر آبادان باید شکسته شود.
امام خامنه‌ای: آقایی و سروری دلار باید شکسته شود.

گرامی‌داشت هفته دفاع مقدس یعنی دانشمندان خودت را تحقیر نکن؛ بیگانگانی هم که با ذوق‌زدگی از موفقیت‌هایشان می‌گویی، پس از بارها شکست و سال‌ها آزمون و خطا به موفقیت رسیده‌اند.

گرامی‌داشت هفته دفاع مقدس یعنی استاد علوم انسانی اگر فقط نظریات شرک‌آلود بیگانگان را برای دانشجوهایش سق بزند و از خودش هیچ ایده و فکر و نظریه‌ای نداشته باشد، استاد نیست، بلکه صرفاً یک دستگاه ضبط و پخش است. ادامه مطلب...

روز 24 خرداد ماه 98 که با ماشین شخصی به سمت نماز جمعه تهران حرکت می کردم، برنامه را به طور مستقیم از رادیو تهران دنبال می کردم.

یکی از برنامه های پیش از خطبه ها، سخنرانی علی اسکندری، عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی بود.

وی در بخش های پایانی این سخنان، مراتب اعتراض خود را بابت حذف رحیم پورها و مطیعی ها از تریبون نماز جمعه و نماز عید فطر تحت فشار دولتی ها و مجلسی ها اعلام کرد.

امّا نکته قابل تأمّل این بود که پس از پایان این سخنرانی کوتاه، مجری مراسم بر خلاف رویه معمول، هیچ تشکّری از علی اسکندری بابت سخنرانی و اعلام مواضعش نکرد.

در کانال ستاد نماز جمعه تهران (وعده گاه مؤمنان) هم علی رغم اینکه تمام جزئیات و انواع فایل ها و کلیپ های صوتی و تصویری روز 24 خرداد 98 منتشر شد، فایل صوتی این سخنرانی منتشر نشد.

در سایت ها و شبکه های اجتماعی ها جستجو کردم خبری از فایل صوتی این سخنرانی کوتاه 12 دقیقه ای نبود؛ فقط یکی دو خبرگزاری فارس و تسنیم را دیدم که متن سخنان را منتشر کرده بود.

لذا زحمت انتشارش گردن خودم افتاد تا با مراجعه به سایت ایران صدا و آرشیو رادیو تهران، آن را از برنامه «در ساحت حضور»(پخش مستقیم مراسم نماز جمعه تهران) استخراج، ویرایش و منتشر کنم. ادامه مطلب...

شب قدر یکی از آقایان عُلما در یک گفتگوی تلویزیونی می گفت: «وزارت اطلاعات امیرالمؤمنین (علیه السّلام) دو جا فعّال است؛ یکی در خانه مسؤولین و یکی در شام (جبهه دشمن) ... دشمن بیرونی را رصد می کند، خانه مسؤولین را هم رصد می کند؛ [امّا] خانه مردم را نه؛ بله اگر فتنه سازمان‌دهی شده‌ای باشد، حضرت ورود می کند.» (1):

جهت دریافت کلیپ، روی تصویر کلیک کنید.

وی همچنین در بخشی دیگر درباره تفاوت در نحوه رسیدگی به شکایات علیه حاکمان و شکایات علیه مردم عادی چنین می گوید: «حضرت فضایی ایجاد کرده بود که مردم حکومت را از خودشان ببینند ...در حکومت های گذشته امیرالمؤمنین (علیه السّلام) اگر کسی می آمد از کارگزاری نقد یا اعتراض می کرد، یا کتک می خورد یا با تحقیر مواجه می شد امّا اینجا برعکس! همه مردم بی گناه هستند و برائت دارند مگر اینکه سندی محکمه پسند بر فسادشان بیاید. ادامه مطلب...

چند روز قبل که رادیو معارف گوش می کردم، صحبت درباره ویژگی های یک کارمند خوب بود.

صحبت های مجری و کارشناس برنامه، مصاحبه ها و پیام های مردمی و ... همه و همه حول و حوش این مسائل بود که یک کارمند خوب کارمندی است که:

رشوه نگیرد

کار ارباب رجوع را راه بیاندازد

پارتی بازی نکند

در منزل صبحانه بخورد تا مردم معطل نشوند (حال بماند چگونه توقع داریم کارمندی که مثلاً 6 صبح از منزل بیرون می آید، فرصت صرف صبحانه را در منزل داشته باشد؟!)

و نظیر این مسائل پیش پا افتاده تکراری

اما کمتر کسی به فکرش می رسد که آسیب های ذکر شده شاید بدین سبب باشد که شان و منزلت کارمند از سوی بعضی مسؤولین دستخوش بی توجّهی و بی مهری شده است. ادامه مطلب...

نزدیک 30 سال قبل که از مراسم روز هفتم ارتحال امام خمینی (ره) در دانشگاه تهران برمی گشتیم، شهید سیّد محسن ضابطی به سربازی که در محوطه ساختمان وزارت کشاورزی نگهبانی می داد «خسته نباشید» گفت و به ما هم گفت «من همیشه به این سربازها خسته نباشید میگم»

بعد شهادتش در سال 69 فهمیدم که در فرماندهی گردان شهداء سقّز مسوولیت داشته؛ یعنی از بس به نیروهای زیر دستش «خدا قوّت» و «خسته نباشید» می گفته ‌که ملکه و عادتش شده بود و خارج از حوزه مسوولیتش هم هر کجا سربازی را در حال نگهبانی می دیده، او را با کلام و اشاره اش مورد تفقّد قرار می داد‌.

شاید این رفتار خیلی طبیعی و عادی به نظر برسد اما دلیلی که باعث شده امروز بعد نزدیک 30 سال به این ماجرای ساده بپردازم، آن است که می بینم همین رفتار به ظاهر سهل و آسان، برای برخی صاحب منصبان - که چه بسا روزگاری همسنگر همین شهداء بوده اند و امروز نیز مُدّعی اخلاق و ارزش ها هستند- گاهی بسیار سخت و ثقیل می آید. ادامه مطلب...

دو سال پیش در چنین روزی نشست "اخلاق کارمندی" برگزار شد، از منشور اخلاقی کارمندان رونمایی شد و در پایان مراسم یک صاحب منصبی اظهار امیدواری کرد که صمیمیت ها بیشتر از آنچه تا کنون بوده، باشد.

امّا پس از آنکه نقد و برداشتم را از سخنرانی آن استاد اخلاق منتشر کردم، این صمیمیّت ها به اوج خود رسید، تا آنجا که عوامل همان صاحب منصب صمیمی، با صمیمیّت به من گفتند "اینی که نوشتی یعنی زیر سوال بردن ما! ... اصلاً تو چه جایگاهی داری؟ تو چه حقی کانال و سایت داشته باشی و پنجاه نفر را دور خودت جمع کنی و اظهار نظر کنی؟!" ادامه مطلب...

سال 95 در چنین روزی، دهم اسفند ماه مراسمی با عنوان «نشست اخلاقی با محوریت اخلاق کارمندی» برگزار شد. 

چندی پس از آن مسائلی پیش آمد که بر آن شدم نامه ای به سخنران آن مراسم بنویسم و در مسجدی که امامت جماعت آن را به عهده داشت (مسجد حضرت امیر علیه السّلام) به وی تقدیم کنم:

حضرت حجت الإسلام و المسلمین علوی تهرانی

سلام علیکم

اینجانب یکی از کارکنان دانشگاه هستم که پس از سخنرانی حضرتعالی در تاریخ 10 اسفند ماه 1395 با موضوع «اخلاق کارمندی»، سؤالاتی را از محضرتان طرح و نکاتی را به عرض رساندم؛ از جمله اینکه «لزوم تکریم ارباب رجوع صحیح است، اما تکریم خود کارمند چه جایگاهی دارد و چرا در مباحث "اخلاق کارمندی" به این موضوع کمتر پرداخته می شود؟». ادامه مطلب...

زمانی که دانشجو بودیم در دهه 70، مقام معظّم رهبری در پیامی به نشست انجمن های اسلامی دانشجویان، شرایط کشور و نظام را اینچنین توصیف کردند و هُشدارها و بشارت هایی به شرح ذیل دادند:

« عزیزان من، هر کس در مسائل جاری جهانی و مسائل کنونی انقلاب، بصیرتی داشته باشد به روشنی می‌فهمد که انقلاب اسلامی ایران در حال حاضر از یک معبر دشوار و حائل و البته تعیین کننده در حال عبور است ... در سطح داخلی، انقلاب اکنون در مرحله‌یی است که می‌توان آن را دوران «جهاد اکبر» نامید که دورانی است بسیار سخت، بسیار خطرناک و همه انقلاب ها این دوران را قاعدتاً تجربه می‌کنند و شاید بشود گفت که اکثر انقلاب ها در این دوران دچار لغزش و انحطاط می‌شوند. و شاید تعجب کنید اگر عرض کنم که انقلاب عظیم تاریخی نخستین اسلام در چنین دورانی بود که بیشترین نیروی خود را از دست داد.

 بلی دوران جهاد اکبر یعنی دورانی که شور و هیجان اولیه انقلاب تا حدود زیادی فرو نشسته، ضمناً موفقیت هایی هم بدست آمده و چهره راحت زندگی، خود را به بسیاری نشان داده و چرب و شیرین زندگی در دهان هایی مزه کرده است؛ این، آن دوران خطرناک است.

 امیرالمؤمنین(ع) در چنین دورانی بود که به حکومت رسید و لذاست که نهج‌البلاغه بیش از هر چیز دیگر سخن از زهد و بی‌اعتنایی به دنیا دارد و غمگنانه باید گفت که حتی «عدل علوی» و «زهد علوی» هم نتوانست موج مخرب دنیاطلبی را در آن دوران مهار کند و در نهایت شد آنچه شد.

 ما امروز در این دوران از انقلاب کبیر و عظیم و عمیق خود قرار داریم؛ البته امتیاز ما به صدر اول در دو نکته، مهم است.

نخست: وجود تجربه‌ی آن دوران در برابر ما که برای ما صفحه درس آموزنده و هشداردهنده‌یی است که ای بسا خواهد توانست از آن خطرات مانع شود.

 و نکته دوم: کثرت و تراکم دل های مؤمن و آگاه با ایمان های جوشان و دل های پاک و در همه جای این کشور بزرگ است.

 این دو نکته خواهد توانست ما را از خطر عظیمی که مسلمانان آن دوران ضربه آن را چشیده‌اند و انقلابهای بزرگ دنیا در باتلاق آن فرو رفته‌اند نجات بدهد اما به یک شرط و آن شرط تا حدود زیادی به شما جوانان دانشجوی عزیز ارتباط می‌یابد و آن این است که شما به مدد صفا و پاک نهادی و کم علاقگی خود به دنیا، میدان را با همه ایمان و مجاهدت خود پر کنید. حضور انقلابی، فعالیت انقلابی، پارسایی انقلابی، طهارت و معصومیت انقلابی، آگاهی و هوشیاری انقلابی، وحدت و یکپارچگی حقیقی، بی‌اعتنایی به انگیزه‌های گروهی و خطی و امثال آن و در نهایت، توکل و تضرع و توسل شما به خدای قادر متعال خواهد توانست خطر این دوران را کم کند و سدی عظیم در مقابل تهاجم دشمنان نیز پدید بیاورد.

 این‌جانب سرشار از امید به چنین سرانجامی می‌باشم.» (1)

آری، و امروز چرب و شیرین زندگی در دهان امثال راننده امام خمینی (ره)، جناب رفیق دوست مزّه کرده است و خود را مستحق حقوق 19 میلیونی و لکسوس 200 میلیونی می دانند:

دریافت کلیپ

امّا وجود تجربه‌ی دوران خطرناک صدر اسلام در برابر ماست که امثال یار غار پیامبر (صلی الله علیه و آله)، امّت اسلام را به انحراف کشاندند تا جایی که اشرافی گری و تجمّل گرایی کارگزاران در حکومت دینی امری بی اشکال و توجیه پذیر می نمود و این درس های آموزنده تاریخی مانع از این است که فرزندان خمینی (ره) و کثرت و تراکم دل های مؤمن و آگاه اجازه دهند انقلابی نماهای طاغوتی و سرمایه داران ریش دار، این انقلاب را به انحراف بکشانند و پنجاه سال پس از نهضت آن روح خدا (ره)، واقعه عاشورا را رقم بزنند!

«باید کسانی که دلسوزند، نگذارند معیارهای الهی در جامعه عوض بشود.» (2)

پی نوشت ها:
1- 1374/02/06 - پیام به نشست سالانه‌‌ی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت)

2- 1371/04/22 - بیانات در دیدار فرماندهان گردان‌های عاشورا

آقای کتابدار، رییس جمعیت هلال احمر استان تهران در شب آخر مانور این جمعیت در روستای کیگا از همه دعوت می کند که برنامه را بی رحمانه و منصفانه نقد کنند.

یادم افتاد رییسی دیگر روزی در نشست به اصطلاح صمیمانه آخر سال تهدید کرد که هرکس در تلگرام درباره مسؤولان چنین و چنان گوید، به بی رحمانه ترین شکل ممکن با او برخورد می کنیم.

تهدید وی چندی پس از آن بود که برنامه ای را به محترمانه ترین شکل ممکن مورد نقادی قرار دادم و در تلگرام منتشر کردم (*)

و پس از آن عواملش به من گفته بودند «اصلا تو چه حقی داری کانال و سایت داشته باشی و اظهار نظر کنی؟!»

خلاصه اینکه آن شب من فهمیدم که عبارت بی رحمانه همیشه هم بار منفی ندارد بلکه بستگی دارد که صاحب منصبی آن را در استقبال از نقادی به کار ببرد یا صاحب منصبی دیگر آن را برای تهدید علیه منتقد به کار برد.

البته آن صاحب منصب سال بعدش که من در آن نشست آخر سال شرکت نکردم با لبخند ملیحی از حضار خواسته بود که نقدش کنند اما هیچ نقدی مطرح نشد.

خدا را شکر که مرا با پرونده سازی طرد کردند تا دیگر کسی هوس انتقاد به سرش نزند. 

پی نوشت:

*- اهمّیت انعطاف پذیری در قانون