علاقه نداشتم در وبلاگم وارد مسائل جنجالی سیاسی بشوم و به پر و پای کسی بپیچم ولی چه کنم که به قول حضرت آیت الله جوادی آملی «آن کسی که این فکر پوسیده را در مغز پوسیده خود پروراند که دین از سیاست جداست، نداست که اگر دیندار دست از سیاست بردارد آن سیاست مدار مکار دست از دین او برنمی دارد.»

وقتی در یکی از یادداشت های قبلی به افتخار علامه مصباح اشاره کردم یکی از دوستان در یک گروه اینترنتی بخشی از وب نوشته های آقای محمد علی ابطحی را به رخم کشید و مرا بر آن داشت تا در این یادداشت به این موضوع اشاره کنم که آقای ابطحی – که برخی وب نوشته هایش محل انعکاس بخشی از تهمت ها علیه عالم جلیل القدر حضرت آیت الله مصباح یزدی است- به چه چیز افتخار می کند.

 روزنامه شرق مورخ 23 آذر 1382 به نقل از آقای ابطحی، معاون پارلمانی رییس جمهور(یعنی به نقل از یک عالم دینی و یک شخصیت و مسؤول سیاسی در کشور اسلامی) می نویسد: «تا می توان باید خورد و از لذت آن بهره گرفت ... اصلاً مگر همه باید لاغر باشند تا خوب باشند؟ می گویند چاقی و شکم داشتن در مصر جزو زیبایی شناخته می شود. خدا کند در همه جا این طور بشود تا یک عمر را انسان از ترس چاق شدن با رنج طی نکند ...»

در دون شأن بودن این سخنان همین بس که در همان زمان دکتر مهاجرانی به او گفته بود: «این سخنان سبک چیست که شما مطرح می کنید؟»

یاد سخنان حضرت آیت الله جوادی آملی افتادم که بارها و بارها به مناسبت های مختلف(درس تفسیر قرآن، خطبه های نماز جمعه قم و ...) با نقل فرازی از نهج البلاغه(لاتجتمع عزیمه و ولیمه) به علما هشدار می دهند که عزم راسخ و تیزهوشی با پرخوری و سورچرانی جمع نمی شود.

یاد سخنی از حجت الاسلام شیخ حسین انصاریان افتادم. ایشان نقل می کرد در زمان گذشته که کمتر کسی امکان استفاده از حمام شخصی و خصوصی را داشت و اکثر مردم از حمام های عمومی استفاده می کردند، علامه مجلسی هیچ وقت وارد این حمام های عمومی نشد.
از او پرسیدند که شما چرا از حمام های عمومی استفاده نمی کنید؟ علامه مجلسی گفت:«من علی رغم اینکه کم غذا هستم ولی استعداد چاقی دارم و همین یک ذرّه غذایی هم که می خورم چاقم می کند. می ترسم وارد این حمام ها شوم و جوانی شکم برآمده مرا ببیند و بگوید این آخوندها چقدر مفت خورند. نمی خواهم باعث بدبینی جوانی نسبت به علما بشوم»

راستی فرق علامه مجلسی با یک روحانی هم لباس او چیست که یکی از برآمدگی شکم خود شرم دارد و دیگری به چاقی خود افتخار می کند؟

فرق علامه مصباح با دیگرانی که هم لباس او هستند و به او اهانت می کنند چیست؟

فرق حضرت امام(ره) با برخی هم حجره ای های او - که در مورد ظرفی که پسرش از او آب می خورد حکم به نجاست می کردند- چه بود؟