در شصتمین سال اشغال فلسطین به حکایتی از یک ماجرای راهزنی در گلستان سعدی برخوردم که اگر فلسطینی ها 60 سال پیش به توصیه ها و هشدارهای این حکایت توجه می کردند، امروز اینقدر گرفتار نبودند:
سرچشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل
...
دیدیم بسی آبی سرچشمه خرد
چون بیشتر آمد، شتر و بار برد

این حکایت مرا یاد سخنان چند سال گذشته آقای محتشمی پور(رییس کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه) در هشتمین نشست سالانه دفتر تحکیم وحدت انداخت. ایشان به نقل از کارشناسان مسائل سیاسی دنیا می گفت که اگر فلسطینی ها یک در صد مقاومتی که امروز دارند، 60-50 پیش چنین مقاومتی از خود نشان می دادند، صهیونیست ها هرگز نمی توانستند یک وجب از سرزمینشان را اشغال کنند.

همچنین یاد سخنان آقای حمید داود آبادی(نویسنده دفاع مقدس) افتادم. یک روز در نماز جمعه با هم گپ می زدیم، می گفت این اعراب و فلسطینی ها چرا 50 سال پیش کار به جایی نبردند و در مقابل اسراییل شکست خوردند؟ برای اینکه آن ها آن روز اگر می خواستند بجنگند، حتماً باید دو چیز را در سنگرهایشان می داشتند تا انگیزه برای جنگیدن داشته باشند: یکی زن و دیگری شراب!
و امروز که رمز پیروزی را از بچه های حزب الله لبنان آموخته اند، جوان سنّی شهادت طلب فلسطینی با رمز یا حسین(علیه السّلام) عملیات انجام می دهد.

باز برمی گردیم به سعدی خودمان که گویا همین امروز به فلسطینی ها می گوید:
  درختی که اکنون گرفته است پای
به نیروی مردی برآید ز جای