زمانی که دانشجو بودیم در دهه 70، مقام معظّم رهبری در پیامی به نشست انجمن های اسلامی دانشجویان، شرایط کشور و نظام را اینچنین توصیف کردند و هُشدارها و بشارت هایی به شرح ذیل دادند:

« عزیزان من، هر کس در مسائل جاری جهانی و مسائل کنونی انقلاب، بصیرتی داشته باشد به روشنی می‌فهمد که انقلاب اسلامی ایران در حال حاضر از یک معبر دشوار و حائل و البته تعیین کننده در حال عبور است ... در سطح داخلی، انقلاب اکنون در مرحله‌یی است که می‌توان آن را دوران «جهاد اکبر» نامید که دورانی است بسیار سخت، بسیار خطرناک و همه انقلاب ها این دوران را قاعدتاً تجربه می‌کنند و شاید بشود گفت که اکثر انقلاب ها در این دوران دچار لغزش و انحطاط می‌شوند. و شاید تعجب کنید اگر عرض کنم که انقلاب عظیم تاریخی نخستین اسلام در چنین دورانی بود که بیشترین نیروی خود را از دست داد.

 بلی دوران جهاد اکبر یعنی دورانی که شور و هیجان اولیه انقلاب تا حدود زیادی فرو نشسته، ضمناً موفقیت هایی هم بدست آمده و چهره راحت زندگی، خود را به بسیاری نشان داده و چرب و شیرین زندگی در دهان هایی مزه کرده است؛ این، آن دوران خطرناک است.

 امیرالمؤمنین(ع) در چنین دورانی بود که به حکومت رسید و لذاست که نهج‌البلاغه بیش از هر چیز دیگر سخن از زهد و بی‌اعتنایی به دنیا دارد و غمگنانه باید گفت که حتی «عدل علوی» و «زهد علوی» هم نتوانست موج مخرب دنیاطلبی را در آن دوران مهار کند و در نهایت شد آنچه شد.

 ما امروز در این دوران از انقلاب کبیر و عظیم و عمیق خود قرار داریم؛ البته امتیاز ما به صدر اول در دو نکته، مهم است.

نخست: وجود تجربه‌ی آن دوران در برابر ما که برای ما صفحه درس آموزنده و هشداردهنده‌یی است که ای بسا خواهد توانست از آن خطرات مانع شود.

 و نکته دوم: کثرت و تراکم دل های مؤمن و آگاه با ایمان های جوشان و دل های پاک و در همه جای این کشور بزرگ است.

 این دو نکته خواهد توانست ما را از خطر عظیمی که مسلمانان آن دوران ضربه آن را چشیده‌اند و انقلابهای بزرگ دنیا در باتلاق آن فرو رفته‌اند نجات بدهد اما به یک شرط و آن شرط تا حدود زیادی به شما جوانان دانشجوی عزیز ارتباط می‌یابد و آن این است که شما به مدد صفا و پاک نهادی و کم علاقگی خود به دنیا، میدان را با همه ایمان و مجاهدت خود پر کنید. حضور انقلابی، فعالیت انقلابی، پارسایی انقلابی، طهارت و معصومیت انقلابی، آگاهی و هوشیاری انقلابی، وحدت و یکپارچگی حقیقی، بی‌اعتنایی به انگیزه‌های گروهی و خطی و امثال آن و در نهایت، توکل و تضرع و توسل شما به خدای قادر متعال خواهد توانست خطر این دوران را کم کند و سدی عظیم در مقابل تهاجم دشمنان نیز پدید بیاورد.

 این‌جانب سرشار از امید به چنین سرانجامی می‌باشم.» (1)

آری، و امروز چرب و شیرین زندگی در دهان امثال راننده امام خمینی (ره)، جناب رفیق دوست مزّه کرده است و خود را مستحق حقوق 19 میلیونی و لکسوس 200 میلیونی می دانند:

دریافت کلیپ

امّا وجود تجربه‌ی دوران خطرناک صدر اسلام در برابر ماست که امثال یار غار پیامبر (صلی الله علیه و آله)، امّت اسلام را به انحراف کشاندند تا جایی که اشرافی گری و تجمّل گرایی کارگزاران در حکومت دینی امری بی اشکال و توجیه پذیر می نمود و این درس های آموزنده تاریخی مانع از این است که فرزندان خمینی (ره) و کثرت و تراکم دل های مؤمن و آگاه اجازه دهند انقلابی نماهای طاغوتی و سرمایه داران ریش دار، این انقلاب را به انحراف بکشانند و پنجاه سال پس از نهضت آن روح خدا (ره)، واقعه عاشورا را رقم بزنند!

«باید کسانی که دلسوزند، نگذارند معیارهای الهی در جامعه عوض بشود.» (2)

پی نوشت ها:
1- 1374/02/06 - پیام به نشست سالانه‌‌ی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت)

2- 1371/04/22 - بیانات در دیدار فرماندهان گردان‌های عاشورا