چه باک از حذف داستان "حسین فهمیده" از کتاب های دبستان؟!

یادم هست کلاس چهارم یک معلم دینی بود؛ البته معلم ما نبود اما یک جمله از او یادم هست که بعد از نماز جماعت گفت:"بچه ها سر نماز باید حواستون به خدا باشه، اگه حواستون به دفتر و کتاب باشه یعنی دفتر و کتابتون رو می پرستید، اگر حواستون به قلم باشه یعنی قلم رو می پرستید، باید حواستون به خدا باشه "

سال ها گذشت تا به حدیثی برخوردم که می فرماید:"آنچه که تو را به غیر حق مشغول کند، آن بت توست"

آن روزها یک بچه محل داشتیم که می گفت:"پویا این مدرسه را ساخته، چه حقی داشتند نام پویا را عوض کنند و بگذارند شهید علیپور ؟!"

آن بچه محل ما بعدها به خاطر اینکه دوست دخترش رهایش کرد و رفت به کانادا(یا آمریکا) خودکشی کرد.

یک جمله آموزنده از شهید علیپور را بعد سی سال یادم مانده که ارزش نقل کردن دارد(علی رغم اینکه معلم کلاس من هم نبود)، اما آدم وقتی بت پرست باشد و به غیر حق مشغول باشد، شبانه روز هم در کوچه و در منزل یکدیگر رفت و آمد داشته باشیم بعد سی سال نکته ای و سخنی از او به خاطر ندارم که قابل نقل و آموزنده باشد.

کاری کنیم بعد سی سال و بیشتر، سخن و رفتار و خاطره قابل نقل و آموزنده ای از ما داشته باشند بگویند.

حالا داستان شهید فهمیده را از کتاب های دبستان حذف کنید، آن معلم اگر یک جو غیرت داشته باشد بعد سی سال و صد سال از شهادت فهمیده ها، سینه به سینه در هر فرصتی برای شاگردانش قصه آن ها را برای نسل های بعدی نقل می کند و اگر اعتقاد و غیرتی هم نداشته باشد، همان بهتر که قصه مردان الهی از زبان الکن او با کراهت نقل نشود.

قصه حسین فهمیده را از دبستان ها حذف کنید، فهمیده ها چه معلم باشند چه نباشند از هر تریبونی آنچه را که از فهمیده ها فهمیده اند نقل می کنند و نفهمیده های بت پرست را رسوا خواهند کرد.

دبستان که بودیم می خواندیم:"علیپور صد پاره شد دیگر نمی آید"؛ اما بعدها فهمیدیم پاره شدن جسم هر کدام از این فهمیده ها انفجار نوری است که هیچ خناسی قادر به خاموش نمودن آن با فوت دهانش نیست!

--------------------

بعد نوشت: البته شکر خدا ظاهراً با توجه به اعتراضات صورت گرفته در شبکه های اجتماعی، مسؤولین امر ناچار به پاسخگویی و اصلاح از طریقی دیگر شدند؛ من هم این یادداشت را مدتی قبل در شبکه های اجتماعی منتشر کرده بودم