بازدید امروز : 27
بازدید دیروز : 43
روز شهادت امام صادق(علیه السلام) بود که به مشهد مقدس رسیدیم و برای اولین بار برای نماز ظهر و عصر وارد حرم امام رضا(علیه السلام) شدیم.
پس از نماز فردی در صحن گوهرشاد شروع به شعر خوانی کرد و به سبک و سیاق مرحوم آقاسی شروع کرد به بیان افشاگرانه واقعیت های تلخ دوران صدر اسلام و مظلومیت اهل بیت (علیهم السلام).
متأسفانه اواسط شعرخوانی ایشان شروع کردم به ضبط کردن و همین مقدار را هم وقتی خواستم پیاده کنم، هرچه سعی کردم متوجه برخی کلمات آن نشدم و به ناچار آن ابیات را حذف کردم.
به عنوان سوغاتی برخی از ابیات این اشعار حماسی را به عنوان سوغاتی به خوانندگان عزیز تقدیم می کنم و آرزو می کنم که ای کاش همه مداحان اهل بیت(علیهم السلام) به جای تکیه بر جنبه های عاطفی و احساسی و بعضاً ذکر نکات بی فایده و بی خاصیت و خرافی، واقعیت های حماسی و معارف بلند اهل بیت(علیهم السلام) را برای بالا بردن بینش و بصیرت و معرفت شیعیان بیان کنند:
هر چه شیطان گفت اطاعت کردید؟
ولی اکنون ز چه رو بیعت خود بشکستید؟
مصحف فاطمه را هیچ فراموش مکن!
از همین گوشه مسجد به تو اخطار دهم!
جان خود را در ره حیدر کرار دهم.
خطبه ام بهر علی بود نه از بهر فدک.
ز طفیل سر من خلق شده قرص فلک.
یک سر موی علی را به دو عالم ندهم.
او شیر خداست، این و آن نیست.
بر گریه فاطمه نخندید!
این دست خداست، وا کنیدش!
در محضر مرد، مرد باشید!
محروم کنید از حضورش؟
سوگند به حق نمی گذارم!
او مایه افتخار زهراست.
سوز در خانه ولا را.
ای وای علی چه صحنه ها دید.
آگه ز تکلّم نگاهش.
لب بسته و بی خروش باشم.
اسلام عزیز را سپر باش.
دین در خطر است چاره ای کن.
بنشین که نشستنت قیام است.
این فاطمه را نثار دین کن.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
لینک دوستان
لوگوی دوستان
درباره خودم
آوای آشنا
فهرست موضوعی یادداشت ها
بایگانی
اشتراک
