این روزها به بهانه فرمایشات اخیر آیت الله جوادی آملی در دیدار یکی از منتخبین مجلس دهم با ایشان، بحث از واژه «دیوث سیاسی و اقتصادی» است.

در وبلاگ «درباره سلامتی» شقوق دیگری از دیاثت را با عنوان «دیّوث بهداشتی» مطرح کردم.

به مناسبت بازی فوتبال امروز، دوستی به شوخی درخواست کرد که از دیّوث فوتبالی نیز بگویم.

البته قبلاً مفصّل در این رابطه عرایضی داشتم  که در همین وبلاگ با برچسب موضوعی «اخلاق در ورزش» به آن پرداخته شده است که در آن یادداشت ها می توان مصادیقی از انواع و اقسام دیوث های فوتبالی را ملاحظه نمود.

در واقع دیوث فوتبالی نداریم، دیوث و بی غیرت فرهنگی داریم که اجازه داده فرهنگ بیگانه در قالب فوتبال نفوذ کند و گند بزند به فرهنگ و تمدّن ایرانی، اسلامی

دیوث فرهنگی داریم که اجازه نفوذ و سر ریز شدن لجنزار فرهنگ و تمدن غرب را در قالب ورزش مدرن به سرزمین ما داده

دیوث هایی که میمون وار به تقلید کورکورانه و ترویج ساز و کار ورزش مدرن پرداختند و همه آن سرمایه های گرانقدری را که از رسم و رسوم  تربیت پهلوانی داشتیم، به بهانه کهنگی پشت سر نهادند.

دیوث هایی که یک جو غیرت به خرج ندادند که لااقل قدری تأمل کنند و همه قالب و محتوای ورزش مدرن را با همه پیوست های ویرانگر فرهنگی اش در این سرزمین پیاده نکنند و به همه آنچه که از تربیت پهلوانی داشتیم، پشت نکنند.

جهت مطالعه بیشتر در زمینه دیوث شناسی فوتبالی و ورزشی، مطالعه این دو اثر گرانقدر از استاد شفیعی سروستانی را توصیه می کنم:

1-  تربیت پهلوانی

2- داستان ورزش غرب