این روزها بعضی ها اعتقاد دارند "همین مذاکره ساده ژنو رو خیلیا تو 8 سال نتونستن انجام بدن همین که دولت اعتدال محور تو 100 روز انجام داد خودش کلیه"

اصلاً بگذریم از اینکه "شاید توافقات ساده ژنو نتیجه منفی برای مردم ایران داشته باشه که مسئولین توی اون 8 سال راضی به رخ دادنش نبودن تا ملت ایران دوباره خوار و خفیف بشن مثل دوران آقای روحانی که مسئول و دبیر شورای عالی امنیت ملی بودند و اون افتضاح رو به بار اوردن!"

و فرض کنیم مذاکرات ژنو صد در صد موفقیت آمیز بوده

اول اینکه مگر یادمان رفته که بعضی ها در دوران قبل هر موفقیت و اقدام و بهره برداری از طرح ها و پروژه های ملی و ... را حاصل تلاش و برنامه ریزی های دوره های قبل تر آن(یعنی دوران سازندگی و اصلاحات) می دانستند و به این سؤال پاسخ نمی گفتند که مگر بین شروع یک طرح و به ثمر رسیدن آن و یا بین کلنگ زنی تا افتتاح یک پروژه یا ... چقدر می تواند طولانی باشد که در همان دوره 16 سال قبل آن به ثمر نرسیده بود؟ فی المثل آن ها اجرای موفقیت آمیز طرح هدفمندی یارانه ها در دولت اصولگرا را حاصل تلاش و برنامه ریزی دولت های سازندگی و اصلاحات می دانستند!!!  

بسیار خوب، بر این اساس می توان گفت اکنون نیز اگر موفقیتی در مذاکرات هسته ای نصیب دولت فعلی شده، حاصل تلاش های طولانی مدت دوره های گذشته بوده.

دوم اینکه هرچقدر موفقیت در این توافقات متصور باشد(چه صد در صد و چه کمتر) و هر چقدر که حق مسلم ما مورد پذیرش قرار گرفته باشد، تمام آن حاصل ایستادگی و پایمردی و صبر و استقامت ملت شریف ایران است و تمامی نقاط ضعف آن هم حاصل وادادگی و ضعف ایمان دولتمردان ماست.

تمامی موفقیت های مذاکرات هسته ای مرهون گزینه هایی است که ملت ایران روی میز مذاکرات گذاشت؛ همان گزینه هایی که برخی دولتمردان سعی داشتند با فشار و لابی (نظیر فشار به شهرداری در پایین کشیدن بیلبوردهای "صداقت آمریکایی"، فشار به ستاد نماز جمعه مبنی بر خودداری از شعار علیه آمریکا و ...) از روی میز بردارند.

آری، هر موفقیتی در این مذاکرات متصور باشد اول مرهون تجمع بی سابقه 13 آبان امسال در قرار دادن گزینه "اظهار نفرت از آمریکا"ست و دوم مرهون قرار دادن گزینه "لبیک یا حسین" (به جای "غریب مادر حسین") در روز عاشوراست.

و در یک کلام، همین تولّی و تبرّی ملت ایران است که موجب جلب لطف و عنایت و امداد و نصرت الهی می شود. همین تولی و تبری که برخی روشنفکرنماهای واداده آن را به سخره می گیرند.