حدود 20 سال پیش یکی از دوستان هیأتی می گفت: "این کارتون پسر شجاع رو می بینی همش این فرشته مهربون کنارشه؟ یعنی میخواد بگه آدما باید از بچگی دوست دختر داشته باشن"

حالا امثال آن کودکان 20 سال پیش که دوست ما درباره دریافت های ضمیر ناخودآگاهشان اظهار نگرانی کرده بود امروز جوانانی شده اند که تحت تأثیر این قبیل کارتون ها و ده ها فیلم سینمایی وطنی- که نشان می دهند چگونه افراد فقط با یک نگاه هوس آلود عاشق یکدیگرمی شوند و آخر فیلم هم بازیگر پای ثابت سریال های طنز فاخر رسانه ملی سرمستانه و فاتحانه ترانه "بزن بریم آزیتا" می خواند- در شبکه های اجتماعی و وبلاگ هایشان می نویسند:

آدما باید یکیو داشته باشن که هر وقت،خسته

پکر،داغون،عصبی،و مریض بودی

ازت نپرسه

چرا؟

فقط دستت رو بگیره و بگه :

بلند شو بریم یه دور بزنیم، دوست ندارم این شکلی ببینمت.. 

 به عنوان نمونه در یکی از آن وبلاگ ها گرچه تیتری را که من انتخاب کردم بالای متن مذکور نوشته نشده اما در عوض چنان تصویر دختر و پسر نوجوانی را که دست در دست یکدیگر گذاشته اند، برای یادداشت انتخاب شده است که آدم هرچه می خواهد خودش را به خوشبینی و خوش خیالی بزند که قول سهراب "چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید"، نمی تواند منظوری غیر از این پیام را دریافت کند که "آدما باید دوس دختر داشته باشن"

آن هم در وبلاگی که در این ایام قالب رمضان دارد و آن هم در این شب های عزیزی که همه - از جمله امثال همین جوان های عزیز- می دانند کسی را دارند که در دعای جوشن کبیر اینگونه خطابش می کنند:
یا عماد من لا عماد له
یا أنیس من لا أنیس له
یا حبیب من لا حبیب له
یا شفیق من لا شفیق له
یا رفیق من لا رفیق له

---------------------------------------------------------
یادداشت مرتبط: صوت: راهکار پیشگیری از پکر شدن