رنجنامه های دهه هفتاد(4)

چندی قبل در ویژه برنامه های نوروز صدا و سیما، یک مجری در شبکه i film یادی از برنامه تلویزیونی "ساعت خوش" کرد و از بینندگان خواست جهت تجدید خاطره، آیتم کوتاهی از این برنامه قدیمی را با عنوان "خان دایی جان" تماشا کنند.

من هم جهت یادآوری به مسؤولان فعلی صدا و سیما و عموم مردم (به خصوص جوانان متولد دهه هفتاد که این سلسله مطالب را برای آن ها می نویسم) یک خبر کوتاه مربوط به یکی از شماره های نشریه صبح در دهه هفتاد(به مدیر مسؤولی مهدی نصیری) را می آورم:

"از چند ماه پیش به دستور آقای نجفی وزیر آموزش و پرورش، گروهی مأمور بررسی آثار و عوارض سوء برنامه تلویزیونی«ساعت خوش» در مدارس دخترانه تهران شدند. این گروه در بررسی های خود به نتایج اسفباری از تأثیرات سوء این برنامه بر روی دختران نوجوان دانش آموز رسیده اند و گزارش مستند و مصوّر خود را به وزیر آموزش و پرورش ارائه کرده اند.
گفته می شود این قدام وزیر به دنبال اعتراض ها و اعلام خطرهای گوناگون معلمان مدارس دخترانه به ویژه مربیان امور تربیتی درباره عوارض برنامه ساعت خوش صورت گرفته است. "

آری، با پخش برنامه به اصطلاح طنز "ساعت خوش" در آن دوران، به تدریج طنزهای زیبا و پرمعنا و مفهوم دهه 60 (نظیر "صبح جمعه با شما" که با هنرنمایی افراد باتجربه و بافرهنگی همچون مرحوم منوچهر نوذری اجرا می شد) جای خود را به هجویات مسخره یک عده جوان جلف تازه به دوران رسیده داد که با لودگی هایشان، الکی خوش بودن را در رسانه ملی جمهوری اسلامی ترویج می کردند.

نشریات زرد هم پس از آن شروع کردند به تفصیل از آن ها چهره سازی و الگوتراشی کردن؛ تا جایی که بیش از پیش دل همرزمان اسوه های واقعی این ملّت را به درد آوردند و سردار قاسمی چه دردمندانه در مراسم تشییع 3000 شهید در روز 30 تیر ماه سال 1374در مقابل ستاد معراج شهداء گفت: "شماره شناسنامه یک عده لوده پانکی تلویزیون را به برکت رنگین نامه ها، همه سیزده ساله ها می دانند، اما شماره ردیف و قطعه مزار حسین فهمیده را هیچکدام از این نسل بلد نیستند! "

چند روز بعد از این تجدید خاطره (یعنی روز 14 فروردین) به صورت اتفاقی در همین شبکه i film متوجه اجرای یک شوی هندی شدم که قطعه ای بود از یک فیلم ایرانی؛ ابتدا رقاص و خواننده آن را به دلیل گریم خاصش نشناختم اما کمی که در اینترنت جستجو کردم فهمیدم این اثر هنری فاخر(!) توسط یکی از همان بازیگران"ساعت خوش" اجرا شده است.

یاد روزگاری افتادم که فیلم های ویدئویی هندی به دلیل وجود اینگونه صحنه های رقص و آواز در آن، قاچاق محسوب می شد و افراد باید با ترفندهای خاصی اینگونه فیلم ها را به دور از چشم گشت ارشادی های قدیم(نظیر گشت ثارالله، گشت کمیته های انقلاب اسلامی و ...) جابجا می کردند و تا به حال هم اگر فیلم هندی در رسانه ملی پخش شده، اینگونه صحنه های مبتذل در آن سانسور شده ولی حالا مسؤولان با بصیرت(!) ما با شناخت شرایط زمان به این نتیجه رسیده اند که همان شوهای هندی را به وسیله هنرمندان خودی، بومی و با روسری سر خانم ها کردن، اسلامیزه و در رسانه ملی پخش کنند تا مبادا خدای نکرده نگاه مردم از صدا و سیما زوایه پگیرد و به سمت شبکه های ماهواره ای گرایش پیدا کند!.

آفرین! مرحبا به مسؤولان صدا و سیمای جمهوری اسلامی !
به این می گویند مقابله با تهاجم فرهنگی !
به این می گویند نبرد در جبهه جنگ نرم در مقابل ناتوی فرهنگی دشمنان !

با همین درایت و بصیرت اگر به پیش روید امیدی هست که در دهه های آینده برای حفظ گرایش مردم به رسانه ملی، فیلم سکسی بومی و اسلامی هم تولید و پخش شود!

باز هم آفرین! به به! به به!

... بعد نوشت(جایگزین تصویر و لینک دانلود شوی هندی): چندی بعد از نوشتن این یادداشت، کمی بیشتر که جستجو کردم فهمیدم این بازیگر از اجرای آن شوی هندی به شدت نادم بوده و حتی گفته بود از اینکه در آن مجبور به رقاصی شده بود، شب تا صبح خوابش نبرده بود.

چندی بعدتر دیدم با علاقه با یکی از مداحان معروف محافل حزب اللهی عکس انداخته ... می خواستم تصویر ایشان و لینک آن شوی هندی را از این یادداشتم بردارم اما به دلیل مشغله، اقدام نکردم تا اینکه امروز دیدم این بازیگر در همایش "جهاد ادامه دارد"(ویژه گرامیداشت شهید جهاد مغنیه و سردار شهید الله دادی) حضور پیدا کرده است؛ من هم دیگر معطل نکردم و نام فیلم، تصویر ایشان و لینک دانلود آن شو را از این یادداشت حذف کردم.