چند روز قبل سوار تاکسی بودم که رادیو روشن بود. فکر می کنم شبکه جفنگ(یعنب همان شبکه جوان) بود که طبق معمول مشتی اخبار بی اهمیت از قبیل عطسه و آروغ فوتبالیست ها را با هیجان و آب و تاب فراوان نقل می کرد. از جمله اینکه: شیث رضایی گفته اگر لازم باشد در کوه و بیابان هم توپ می‌زنم چون باید از استعدادهایم استفاده کنم.

عجب! نکند 20 سال پیش بود که این فوتبالیست معزز در ورزشگاه گیلان پس از گل زدن به تیم حریف، از فرط شادی آن حرکت شنیع را مرتکب شد و همه این رفتار زشت و هنجارشکن را محکوم کردند و مسؤولین ذیربط از لزوم برخورد جدی و قاطع سخن راندند و ... حتی دادستانی گیلان هم به اتهام ارتکاب اعمال خلاف عفت عمومی و جریحه دار شدن افکار عمومی علیه او و محمد نصرتی اعلام جرم کرد! و تا به حال نه تنها خبری از احضار و حضورش در دادگاه نشنیدیم بلکه اکنون رسانه ملی با لحن تمجیدآمیز افاضات او را با هیجان نقل می کند!

جهت اطمینان جستجو کردم و مطمئن شدم که 20 سال نگذشته و آن واقعه مربوط به آبان ماه سال گذشته است. همچنین متوجه شدم ایشان افاضات اخیرشان را به عنوان کاپیتان تیم فوتبال شهرداری تبریز بیان کرده!

راستی در عالم سیاست اگر یک عالم، استاد یا فعال فرهنگی و رسانه ای از سر دلسوزی حرفی بزند و انتقادی را مطرح کند که به تریج قبای مسؤولی بربخورد چگونه با او برخورد می شود؟
با میثم نیلی به دلیل انتقاد از علی لاریجانی چگونه برخورد شد؟
با امیرحسین ثابتی، مسؤول سابق سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران به جرم "جاسبی گرا" خواندن تعدادی از نمایندگان مجلس هشتم چگونه برخورد شد؟
شکایت از محمدحسین جعفریان جانباز و شاعر انقلابی به چه دلیل مطرح شد؟
برای محمد حسن روزی‌طلب فرزند سردار شهید محمدجواد روزی طلب و  فعال رسانه‌‌ای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، به چه جرمی چه حکمی بریده شد؟ +
...

پس چه مافیای در کار است که این فوتبالیست ها هر کثافت کاری که می کنند نه تنها برخورد عبرت آمیزی از سوی دستگاه قضا با آن ها صورت نمی گیرد بلکه پس از یک سال و حتی کمتر از یک سال دوباره در تیم های مطرح کشور دعوت به همکاری می شوند و رسانه ملی هم به مثابه یک الگو و نخبه کشور علاوه بر مطرح کردن آنان باز هم با آن ها گل می گوید و گل می شنود؟! +