بنا به گزارش خبر آنلاین اعضاء تیم ملی والیبال پس از پیروزی در برابر تیم ژاپن هوس مک دونالد به سرشان می زند و برای اینکه دلی از عزا(یعنی غذای یکنواخت هتل که مبتنی بر رژیم غذایی ورزشی است) در بیاورند سفارش مک دونالد می دهند.

این در حالی است که این تیم برای راه یابی به المپیک، بازی های حسّاس دیگری در برابر تیم های قدرتمندی همچون استرالیا و ... را در پیش رو داشتند.

از مسائل سیاسی بگذریم که با نماد فرهنگ آمریکا نمی توان افتخار ملی برای جمهوری اسلامی رقم زد.

از مسائل اعتقادی بگذریم که فرایند پروار و پرچرب کردن گوشت حیوانات در دامپروری های مک دونالد با چنان قساوت قلبی صورت می گیرد که مصرف چنین محصولاتی قطعاً موجب سلب توفیق و امداد الهی می شود.

نکته اینجاست که اعضاء تیم والیبال حتی به نیّت و انگیزه حفظ و ارتقاء نام خودشان و میهنشان هم نتوانستند بر نفس خود فائق آیند و مصرف مک دونالد را چند صباحی دیگر به تعویق بیاندازند و پس از آخرین بازی، برنامه غذایی خود را تغییر دهند و دلی از اعضا در بیاورند.

پس جایگاه أشجع النّاس من غلب هواه در قهرمان پروری نزد مسؤولین ورزشی نظام جمهوری اسلامی کجاست؟

چگونه افراد ضعیف النفسی را که حتی هنگام مسابقات حسّاس و مهم حاضر نیستند ساده ترین اصول تغذیه ورزشی(1) را رعایت کنند، قهرمان ملّی می نامید؟

برای تربیت پهلوانی بیش از آنکه نیاز به سخنرانی(2) و کتاب(3) باشد، نیاز به معرفی و برجسته کردن الگوها داریم. الگویی همچون محسن محمدسیفی که به محض پیروزی منجر به دریافت مدال طلا در مسابقات آسیایی ووشوی گوآنگ جو، بیش از آنکه به فکر فیگور گرفتن در برابر دوربین ها باشد از همان ابتدا سجده شکر به جای می آورد و تا آخرین لحظه ای که روی سکو مدال دریافت می کند مرتب دستانش را سمت آسمان می برد و اشک می ریزد.

این همه که از عطسه و آروغ فوتبالیبست ها خبر و گزارش و تحلیل و مصاحبه در رسانه ملی و ده ها سایت و جریده ورزشی می بینیم، آیا تفسیر و تحلیلی از این سلوک عارفانه در ورزش و اخلاق پیروزی دیدید و خواندید و شنیدید؟ اندک تفسیرها همه بیانگر "اشک شوق" بود و نه "اشک شکر" و راز و نیاز با خدا. بعضی ها هم این اشک های قیمتی را چنان بی قدر و ارزش و مسخره تفسیر کردند که آن را اشک برای مظلومیت ووشوی ایران نامیدند!

فقط کافی است انگشت شیث رضایی را جستجو کنید تا انبوهی از تصاویر و فیلم و کلیپ های آن صحنه شنیع را مشاهده کنید اما هرچه جستجو کردم نتوانستم حتی تصاویری واضح و مناسب از آن صحنه های زیبای پس از پیروزی محمدسیفی را پیدا کنم.

اخلاق پیروزی یعنی اینکه پیروزی را هم مانند شکست، یک ابتلاء و امتحان الهی ببینیم و از غرور و نخوت بپرهیزیم و شکر خدا را فراموش نکنیم.

أشجع النّاس یعنی درک حضور حق و رعایت ادب در محضر خدا. یعنی مرعوب جو بیرونی و مغلوب نفس درون نشدن.

در خبرها آمده بود که تیم ملی والیبال تنها با اختلاف یک امتیاز از راه یابی به المپیک باز ماند؛ امّا آن یک امتیاز از دست رفته غلبه بر خواهش نفس  در برابر مک دونالد است که آنان را از پیروزی در امتحان الهی محروم کرد.

پی نوشت ها:

1.      دکتر سید علی کشاورز، استاد و مدیر گروه تغذیه و بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقاله ای در شماره 120 ماهنامه دنیای تغذیه( اردیبشهت ماه 1391) با عنوان "پیش از ورزش، چه غذایی؟ چه مقدار؟ " در پاسخ به این سؤال که "خوردن چه نوع مواد غذایی قبل از مسابقات ورزشی مناسب می باشد؟" توصیه می کند: سعی کنید در روز مسابقه و یا روزهای نزدیک به مسابقه، از مواد غذایی جدید استفاده نکنید ... از مصرف مواد غذایی حاوی چربی زیاد، شور و بسیار شیرین اجتناب کنید ...

2.      نظیر سخنرانی استاد رحیم پورازغدی با موضوع: "حکمت خوانی ورزش عیّاران و ورزش زرد" در دومین دوره آموزشی بصیرت و منش پهلوانی- در جمع مربیان رشته های ورزرشی از سراسر کشور - مهر ماه 1390

3.      نظیر کتاب های "تربیت پهلوانی" و "داستان ورزش غرب"- استاد شفیعی سروستانی