مداحی حاج صادق آهنگران در ابتدای دیدار روز گذشته فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی‌ با مقام معظم رهبری در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی مورد استقبال قرار گرفت:

فیلم: گریه رهبر انقلاب و فرماندهان سپاه با مداحی خاطره‌انگیز آهنگران

به همین مناسبت و همچنین به بهانه پیشواز هفته دفاع مقدّس تصمیم گرفتم در ادامه سلسله صوت های قدیمی، در این قسمت اولین اجرای نوحه «با نوای کاروان» حاج صادق آهنگران را تقدیم کنم که اوائل دوران دفاع مقدّس در جایگاه نماز جمعه تهران برگزار شد.

البته قبل از تبدیل این برنامه از نوار کاست، قدری در فضای مجازی جستجو کردم و دیدم که گویا صوت اولین اجرای این نوای حماسی فقط در سایت تبیان منتشر شده.

امّا این صوت - که در سایت های روشنگری و فارس تی وی بارگزاری کردم- قدری کامل تر تقدیم می شود، باشد که با زمزمه خنّاسان در گوشه و کنار کشور و به بهانه مذاکرات هسته ای خوابمان نکند و فراموش نکنیم که گرگ ها همچنان در اطرافمان کمین کرده اند و باید همواره آماده هرگونه جهادی باشیم:

لینک صوت در سایت روشنگری

لینک صوت در سایت فارس تی وی

سلسله نکات «اخلاق در فضای مجازی»/5:

معین رئیسی، فدایی واقعی ولایت در فضای مجازی

 خداوند متعال در قرآن کریم آنجا که می خواهد نیکی را تعریف و تبیین کند، به جای اینکه بفرماید نیکی عبارت است از ایمان به خدا، بخشش مال، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفای به عهد و صبر، می فرماید نیکی یعنی کسی که ایمان به خدا دارد، مال خود را به خویشاوندان و یتیمان و درماندگان می بخشد، نماز را اقامه می کند و ...

یعنی در تفسیر خوبی، خوبان را به جامعه معرفی می کند؛ در تفسیر بِر، ابرار را معرفی می‌کند (1).

ما هم در اینجا به تبعیت از این سبک قرآنی، در این قسمت از «سلسله نکات اخلاق در فضای مجازی» به معرفی یک الگوی اخلاقی در این زمینه می پردازیم.

چندی قبل به طور اتّفاقی به یک وبلاگ گروهی برخوردم که دانشجوی مجاهد، مرحوم معین رئیسی(2) نیز جزو نویسندگان آن بود و بیشتر به موضوعات سیاسی می پرداخت.

آن مرحوم در یکی از یادداشت هایش با اشاره به آیه ای از قرآن کریم، نکته ای راجب روش بحث کردن می گوید و واکنش جالبی به برخی طعنه های مطرح شده در بخش نظرات آن یادداشت دارد.

در ادامه ببینید یک ولایت مدار واقعی در برابر طعنه های دیگران چگونه برخورد می کند و در مقابل، یک فدایی قلّابی ولایت چگونه علیه هر کسی که طعنه زده و نزده بی دلیل پرخاشگری می کند.

فدایی واقعی ولایت:

فدایی مجازی ولایت:

آموزش عملی «اخلاق در فضای مجازی» یعنی اینکه مانند معین رئیسی باشیم و مانند آن فدایی الولایة قلّابی نباشیم(یعنی همان «العاقل یکفی بالاشاره» که آن مرحوم نقل می کند).

---------------------------

پی نوشت ها:

1- لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَحِینَ الْبَأْسِ أُولَـئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَأُولَـئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ

حضرت آیت الله جوادی آملی در تفسیر این آیه شریفه(سوره بقره، آیه 177) می فرمایند: خداوند در تفسیر بِر، ابرار را به مردم معرفی می‌کند و می‌فرماید ولکنّ البِر ، می‌دانید خوبی چیست؟ خوبی کسانی‌اند که از نظر عقیده، اخلاق و عمل چنین باشند.
خب این نظم نظم منطقی نیست؛ در تفسیر خوبی، خوبان را به جامعه معرفی می‌کند (لکن البِّر من آمن بالله و الیوم الاخر) آنها که به این سبک قرآنی آشنا نیستند حالا یا می‌گویند این بِرّ نیست و بَرّ است یا می‌گویند ذو در تقدیر است لکن ذوالبِر کسی است که آمن بالله
یا می‌گویند یک بِرّ دیگری در تقدیر است و لکن البِرّ، بِرّ من آمن بالله
این سه راه و امثال این راه‌ها کج راهه است؛ سرّش این است که اصلاً نمی‌داند زبان قرآن چیست.
زبان قرآن که زبان علمی نیست. نظیر کتاب های فقهی یا فلسفی این است که این نور است. نور باید علم را با عمل مخلوط کند. او اگر کتاب علمی بود بله فقط برّ را معنا می‌کرد ولی این می‌خواهد ابرار بپروراند لذا در تاویل و تفسیر برّ، ابرار را معرفی می‌کند ولکن البرّ می‌دانید نیکی یعنی چه؟ مردانی‌اند که اینچنین‌اند لکن البر من آمن بالله +

2- مرحوم معین رئیسی یک دانشجوی فعّال نسل سوّمی و عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه های سراسر کشور بود که شهریور ماه دو سال گذشته در حال پیگیری مقدمات همایش سالانه اتحادیه با موتور تصادف کرد و با این مرگ شهادت گونه از دنیا رفت.

--------------------------------------

لینک انتشار در افسران،

سلسله نکات «اخلاق در فضای مجازی»/4

نرمخویی، لازمه اثربخشی در جهاد فرهنگی

 کسی که کار فرهنگی می کند، شأن او هم شأن انبیاست(1)؛ آن ها که نه تنها خود متّقی بودند، بلکه امام و الگوی اهل تقوا در جامعه بودند.

و خدا به پیامبرش فرمود:

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ

پس تو به لطف و رحمت الهى با آنان نرمخو شدى، و اگر درشتخوى و سختدل بودى بى‏شک از گرد تو پراکنده مى ‏شدند. پس از ایشان درگذر و برایشان آمرزش بخواه و با آنان در کار [جنگ‏] مشورت کن، و چون تصمیم گرفتى بر خدا توکّل کن، همانا خدا توکّل کنندگان را دوست مى‏دارد(2)

بنابراین کسانی که جهاد فرهنگی می کنند نیز مخاطب این آیه شریفه هستند.

یعنی افرادی که با جهاد فرهنگی، جامعه را به سوی راه حق دعوت می کنند، باید نرمخو باشند و با تندخویی موجب پراکنده شدن دیگران از اطراف خود نشوند.

متأسفانه برخی افرادی که در قالب نگارش مقالات متعدد در برخی سایت ها سعی در اثبات صهیونیستی بودن نرم افزارهای ارتباطی نظیر وایبر، واتسآپ، تلگرام و ...دارند و مردم را به ر استفاده از نرم افزارهای ارتباطی ایرانی ترغیب می کنند، پس از تشکیل گروه های متعدد در شبکه های اجتماعی داخلی نظیر نظیر بیسفون، سلام و ... به گونه ای رفتار می کنند که مردم در هر کدام از این گروه ها که عضو می شوند مشاهده کنند این افراد مدعی ولایت مداری با تندخویی هر چه تمام مشغول پرخاشگری و پاشیدن بذر کینه و نفرت در جبهه خودی هستند و با هدر دادن جهاد سایر همسنگرانشان در این عرصه، اینچنین واکنش هایی را سبب می شوند:

-----------------------------------

پی نوشت ها:

1 - از سخنان حجة الإسلام قمی، مسؤول وقت نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، در نشست فرهنگی اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان سراسر کشور-مرداد ماه 1381

2- سوره : آل عمران آیه : 159

----------------------------------------------------

یادداشت های مرتبط قبلی:

با بداخلاقی، آبروی ولایت را نبریم

از دشمنی در جبهه خودی بپرهیزیم

دعوی های باطله در فضای مجازی

مهره های بی اخلاق ولایت در فضای مجازی+اسکرین شات

زین پس در این محدوده از پارکینگ ها به طوری جدّی از ورود خودروی کارکنان عادی جلوگیری می شود. چرا که خوش موقعیت ترین و سهل الوصول ترین پارکینگ های سازمان، به مدیران معزّز اختصاص دارد و حتی در صورت خالی بودن جای پارک و اطمینان از عدم حضور مدیر مربوط در آن روز و یا عدم استفاده وی از خودروی شخصی، هیچ کارمندی حق ندارد با خودروی خود وارد این محدوده شود.

• اینجا اداره امور دانشجویان شاهد و ایثارگر دارد؛ این اداره به دانشجویان ورودی جدید کتاب های خوبی هدیه می دهد. من هم قبلاً تعدادی از این کتاب ها را برداشتم و به برخی دوستانم از دانشجویان ورودی قدیم تر دادم. در یکی از این کتاب ها آمده است:
  «شهید ابوالفضل رفیعی مسؤول نیروهای اعزامی از خراسان بود. وقتی وارد پادگان شدند پسرعمویش دو تا تخت برای او و خودش می گیرد.
  تا ساعت 12 شب شهید رفیعی نیامد و پسرعمویش هم گرفت خوابید، اما وقتی برای نماز صبح رفت بیرون وضو بگیرد می بیند شهید رفیعی پوتین هایش را گذاشته زیر سرش و روی موزاییک ها خوابیده.
  برای نماز صبح که بیدارش می کند به او می گوید: "پسرعمو! چرا روی زمین خوابیدی؟!"
  شهید رفیعی گفت:"می بینی که تخت کم است؛ وقتی بچه های بسیجی روی زمین خوابیده اند، من بروم روی تخت بخوابم؟!»(*)
  
  
• اینجا بسیج اساتید دارد. در اولین جلسه هم اندیشی آنان از مهمترین تلاش ها و محورهایی که مورد تأکید قرار گرفت، بسط وگسترش تفکر بسیجی بود. راستی برخی مدیران ما جزو اساتید هستند.
  
  
• اینجا هر از گاهی به مناسبت های گوناگون یاد شهداء و ایثارگری های دوران دفاع مقدّس گرامی داشته می شود تا بر تداوم راه آن ها و نهادینه نمودن سیره آن ها تأکید شود.
  

• اینجا نشریات متعدد فرهنگی منتشر می شود. در آخرین نمونه از این قبیل نشریات، یک دانشجو در وصف فاصله بین ساده زیستی امام خمینی(ره) و حرم مجلّلی که برایش ساخته اند، یادداشتی با عنوان «از حرم تا هرم ...» نوشته است که با این مقدمه آغاز می شود: « آنچه در نظرم رخ نموده آنقدر برایم صعب الإدراک است که ناخودآگاه هوش از کف داده و در جاده ی پریشان حالی استاده و این گونه است که به فکر حاشیه نگاری افتاده ام!»
  نمی دانم من هم اگر یادداشتی بنویسم و در وصف فاصله بین داستان آن رزرو غیررسمی موقتی یک تخت برای مسؤول نیروها و ماجرای این رزرو رسمی دائمی 32 جای پارک برای مسؤولین، اظهار هوش از کف دادن، پریشان حالی و صعب الإدراکی کنم، منتشر می کنند یا نه؟!

• اینجا منطقه سکوت ممنوع دارد. رفتم و هرچه دل تنگم خواست گفتم و پس از توجیهاتی که شنیدم به فکرم رسید که چه خوب است پس از این همه انتشار خاطرات شهداء، شروع کنیم به بازنگری و نقد آثار منتشر شده و سپس از بازنشر آثاری که به ضرر مدیران تمام می شود و توقعات بیجا در کارکنان عادی ایجاد می کند جلوگیری کنیم.
  به عنوان مثال درباره خاطره مذکور، شهید رفیعی باید در نظر می گرفت که مسؤول نیروهای اعزامی وقتی وارد آسایشگاه می شود باید جای خوابش آماده باشد، باید خوش موقعیت ترین و سهل الوصول ترین تخت ها را برای مسؤولان اختصاص دهد و حتی باید نگهبانانی بر آن تخت های ویژه بگمارد تا احدی از نیروهای جزء و عادی دون پایه به آن تخت ها نزدیک نشوند و بدین ترتیب لحظه ای از وقت باارزش یک مسؤول پرکار و زحمتکش برای پیدا کردن یک تخت خالی تلف نشود.

• اینجا در مرکزی ترین ساختمانش بنری از تصویر شهید همّت نصب شده که در صدر آن نوشته «کجایند مردان بی ادعا» و در ذیل آن نیز این جمله معروف از شهید آوینی نوشته شده است: «من هرگز اجازه نمی دهم صدای همّت در درونم گم شود؛ این سردار خیبر، قلعه قلب مرا نیز فتح کرده است».
  و من نمی دانم کسانی که مردان بی ادّعا را می جویند، هرگز اجازه نمی دهند صدای همّت در درونشان گم شود و قلعه قلبشان توسط این سرداران شهید فتح شده است، چگونه به خودشان اجازه می دهند بر خلاف سیره آن ها رفتار کنند؟!
  

این روزها مرتب هشدار می دهند: «عکس شهدا را می بینیم ولی عکس شهدا عمل می کنیم.»

• اینجا کارکنان شریفی دارد. پایبندی و دلبندی هر کدام از آن ها به ارزش های انقلاب اسلامی و راه شهیدان طی مراحل مختلف گزینش محرز شده است؛ اما بیم آن می رود رفته رفته با مشاهده این قبیل تناقضات بین شعارها و رفتارها، حس تنفر و انزجار و دلزدگی در آنان بوجود آید و زحمات دوستان گزینش به هدر رود. چرا که به تعبیر امام خمینی(ره) هیچکس از مکاید شیطان و نفس امّاره در امان نیست.
  
  
• یاد این جمله از وصیّت شهید همّت افتادم: «جامعه ما انقلاب کرده و چندین سال طول می کشد تا بتواند کم کم صفات و اخلاق طاغوت را از مغز انسان ها بیرون ببرد.»
  من تا کنون تصوّر می کردم که منظور از این انسان ها، صرفاً آدم های غیرانقلابی و غافل و بی تفاوت هستند ولی حالا فهمیدم باید مراقب باشیم که صفات و اخلاق طاغوت به تدریج به مغز خود ما انقلابی ها رخنه نکند!

------------

*- پا به پای شهدا- جلد 7(مسؤولیت شناسی)- صفحه 37( البته ساده و خلاصه کردم)

امروز صبح مهمان داشتیم

اما نه امروز 11 مرداد سال 1394

بلکه امروز 11 مرداد سال 1369

همزمان با تاسوعای حسینی

دیده بودم یک ماهی هست از فراق دوستان شهیدش آتش گرفته(1) اما نمی دانستم که به هر زحمتی هست قصد دارد خود را به رفقایش برساند و از بزمشان در بهشت عقب نماند. (2)

دو سال بعد جنگ دوباره محله عطر و بوی شهادت گرفته؛ آن هم در روزی که همه اهالی هر ساله هر جایی که هستند خود را برای اقامه عزای حسینی به مسجد محل می رسانند.

امروز تاسوعا پایگاه ما آخرین شهیدش را تشییع می کند. علمداری که می خواست خون او نیز تضمین کننده امنیت خطّه مظلوم کردستان و دفع فتنه اشرار ضدانقلاب از آن منطقه باشد.

گرچه شهید میدان رزم نیاز به غسل نداشت، اما تصمیم بر این شد که او را غسل دهیم؛ ابتدا پیشنهاد شد که در حیاط مسجد غسلش دهیم، امّا این پیشنهاد یک مخالف داشت.

مخالف این پیشنهاد امام جماعت مسجد بود؛ اما چرا؟

ادامه مطلب...

دیروز 27 تیر سالروز صدور پیام امام خمینی(ره) پس از پذیرش قطعنامه 598 برای پایان جنگ بود؛

آیا حضرت امام(ره) همانند برخی مدعیان امروز و به بهانه آغاز مذاکرات صلح، اعتقاد داشت که باید از لحن انقلابی خود کاست و از مواضع ضداستکباری کوتاه آمد؟!

آیا مدعی تبعیت از خط امام(ره) می تواند به بهانه آغاز مذاکرات از ستاد نماز جمعه بخواهد از ذکر شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز شود، از شهرداری بخواهد بنرهای روشنگرانه «صداقت آمریکایی» را برچیند، از وزارت ارشاد بخواهد جشنواره «افق‌نو» و کنفرانس «هالیوودیسم» لغو شود و ... ؟!

بخوانید و قضاوت کنید:

ادامه مطلب...