چندی قبل در برنامه "گره" از شبکه سه صدا و سیما با حضور حجّة الاسلام پناهیان درباره "حجاب و چالش های آن در جمهوری اسلامی" بحث شد. با دیدن این برنامه یاد یک مسابقه پیامکی افتادم که تبلیغش را در همین صدا و سیما دیدم که در آن با نمایش گزیده هایی از فیلم و سریال های به اصطلاح طنز و دادن شماره به سه نفر از بازیگران، از مردم می خواست بازیگر برتر طنز صدا و سیما را از طریق ارسال شماره بازیگر آن انتخاب کنند.
عجب! مشتی آدم حقیر- البته بلا نسبت همه آن ها- را تحت عنوان"قوی ترین مردان ایران" به مردم قالب کردند که دو نفر آنان "آدمکش" از آب درآمدند و باز هم سیاستگذاران رسانه ملی درس عبرت نگرفتند و حالا از مشتی لوده چشم چران و بازیگر هجو برای مردم بت تراشی و الگوسازی می کنند و آنگاه با سر کار گذاشتن علما و اساتید در برنامه ای دیگر به دنبال چالش های حجاب در جمهوری اسلامی می گردند!
وقتی شما به عنوان رسانه ملی نظام اسلامی بازیگرانی را چهره می کنید که با طنّازی های هجوگونه شان احکام دین مبین اسلام و باورهای مذهبی مردم را به مسخره می گیرند چه توقعی از موفقیت جمهوری اسلامی در ترویج حجاب دارید؟!
نفر اول آن مسابقه پیامکی بازیگری است که در اکثر قریب به اتفاق فیلم و سریال ها(حتی در فیلم اخراجی های 2 ده نمکی) در حال چشم چرانی و از بین قبح این رذیله اخلاقی است. در یک فیلم اتوبوسی(که متأسفانه مجبوریم و مردم محکومند به دیدن این هجویات در سفرهای بین شهری) دیدم که این بازیگر فقط و فقط(تأکید می کنم فقط و فقط) با یک نگاه عاشق یک دختر ثروتمند می شود و علی رغم اختلافات فاحش خانوادگی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و ... که با آن دختر دارد آنقدر مزه می ریزد و جنگولک بازی در می آورد که در آخر فیلم موفق به ازدواج با او می شود و خودش هم در تیزر پایانی فیلم مستانه ترانه جلف و سخیفی می خواند که :"بزن بریم آزیتا". بی خود نیست وقتی روز عید غدیر از این آدم پوک و پوچ می خواهند به عنوان سیّد دو کلمه حرف با مردم بزند مثل ... توی گل می ماند که چه بگوید!
نفر دوم آن مسابقه پیامکی را در فیلم اتوبوسی دیگری دیدم که با همین نفر اول بازی می کرد. بازیگر شماره 1 جوان مطربی بود که عاشق دختری می شود و از بخت بد او، آن دختر پدری مؤمن و مذهبی(و لابد به عقیده کارگردان لامذهب فیلم، خشک مقدّس) دارد که حاضر نیست دخترش را به یک مطرب بدهد. خلاصه این فیلم سراسر جنگ اباحه گری با تقیّد مذهبی است و در آخر فیلم هم با این جمله آن پدر مذهبی که می گوید:"من شخصاً هر کسی را که دل مردم را شاد کند دوست دارم" سرانجام اباحه گری و پلورالیزم بر تقیّد مذهبی پیروز می شود. در جایی از این فیلم، بازیگر شماره 2(که صدا و سیما او را در لیست بازیگران برتر طنز قرار داده) با طعنه و کنایه به تمسخر حدیث شریف پیامبر اعظم(صلّی اللّه علیه و آله) می پردازد و خطاب به آن پدر مذهبی می گوید:"حاج آقا! میگن اگه توی یه اتاق دو تا نامحرم باشن، سومیشون شیطونه!" سپس غش غش می خندد!
از بازیگر شماره 3 هم بگذریم که گرچه مانند آن دو نفر دیگر از او ترویج لامذهبی سراغ ندارم ولی او را با لوده گری هایش در "ساعت خوش" شناختیم که این قبیل برنامه ها در دهه هفتاد مقدمه ای بودند برای به لجن کشیدن هنر طنز در صدا و سیما و گشودن باب هجویات و الکی خندیدن.
ای کاش یک برنامه "زیر ذرّه بین" هم توسط 20:30 های بامزّه تهیه می شد و در آن اینگونه رفتارهای تناقض آمیز رسانه ملی زیر ذرّه بین نقد کشیده می شد و یا در برنامه ای مثل "گره" درباره گره کور صدا و سیما بحث می شد که خودش در قالب انواع فیلم و سریال ها و پیام های بازرگانی و ... در عرصه های مختلف چالش آفرینی می کند و سپس در برنامه هایی دیگر صاحب نظران را دعوت می کند(یا به عبارت بهتر سر کار می گذارد) که حالا با این چالش های چه کنیم؟!
تبلیغ چیپس و پفک می کنند و متخصصان تغذیه را دعوت می کنند تا درباره بدغذایی مردم و کودکان بحث کنند!
در فیلم و سریال ها خشونت و پرخاشگری و قتل و خیانت را ترویج و عادی سازی می کنند و آنگاه روانشناسان را دعوت می کنند تا درباره مهارت های زندگی و روش های کنترل خشم و مدیریت بحران در زندگی به مردم آموزش دهند! ... مردم مسخره صدا و سیما