با سلام

مطلب خوبي را عنوان كرديد .

خاطرم هست در ديدار ورزشکاران با حضرت امام راحل (رض) ايشان به ورزشکاران فرمودند که (( تلاش کنيد که پهلوان شويد و نه قهرمان) و موضوع پهلوان پورياي ولي را مثال زدند.البته کاري نداريم که بعد از رحلت ايشان اولين مسئول ورزش کشور(آقاي دکتر غفوري فرد) در مصاحبه نخستين خود اظهار داشتند (( برنامه ما قهرمان پروري است)) و ديگر بزرگان نيز در موقعيت هاي مختلف خواستار بالا رفتن پرچم جمهوري اسلامي ايران و نواخته شدن سرود ملي ما در ميادين جهاني شدند.

از اين زمان ورزشکاران ما که اقتدا به پهلوانان اين مملکت مينمودند راهي جديد را انتخاب کردند و براي رسيدن به جوايز اعلام شده از هيچ عمل ناجوانمردانه مانند گاز گرفتن دست حريف،با زانو روي سينه حريف فشار آوردن و ... روي نگرداندند.که آخرين آن را ميتوانيد در نوار مسابقه ايران و عربستان در وقت اضافي نيمه دوم مشاهده کنيد که يکي از بازيکنان ما چندين نوبت بر روي پاي حريف عربستاني افتاده بر زمين ميکوبد.

اجازه بدهيد خاطره جالبي را براي شما از تفاوت اين دو ديدگاه عرض کنم . در حالي که پهلوانان کشتي ما! بعد از باخت مانند ماست روي تشک پهن ميشوند که بايد با کارتک جمعشان نمود ، در مسابقه در کشور کاندا يکي از پهلوانان ايراني در مسابقه نهائي مقابل حريف روسي شکست خورد .اين بزرگمرد ورزشکار بلافاصله حريف پيروز خود را بر دوش برداشته و دور تشک گرداند که اين عمل وي با ابراز احساسات تماشاچيان کانادائي روبرو گرديد بطوريکه بسياري از آنان به جهت اين عمل ورزشکار ايراني اشک از چشمانشان جاري گرديد . در دوره المپيک بعدي که در آمريکا انجام ميشد ،کليپ بازيهاي آن کشور به اين عمل پهلوانانه ورزشکار ما اشاره شده بود.

البته در مورد مشکلات سيستم ورزش ما توضيحي نمي دهم چرا که اظهر من الشمس است