سلام
داستان موسي و شبان و اينکه خدا به حضرت موسي وحي کرد که بگذار هرجور ميخواهد مارا خطاب کند منبع روايي صحيح نداشته و جز داستان پردازيهاي افراد لاابلي درجهت توجيه کارهاي خودشان بوده است و اگر قرار بود انسان هيچ اداب و ترتيبي نجويد و هرچه ميخواهد دل تنگش بگويد نيازي به ارسال رسل و انزال کتب نبود و اساسا نيازي به دين نداشتيم و هر که هرچه ميخواست دل تنگش ميگفت.
در ضمن برخي از دوستان که ذيل مطلب فتوا دادن که گفتن ارباب هيچ اشکالي نداره حتما خودشون صاحب فتوا و مجتهد هستند ليکن برادراني مثل بنده مقلدند به احکام مراجع تقليد رجوع کنند خواهيد ديد که نوعا از حضرات کسي جايز ندانسته

البته به نظر مقداري اين مطلب سخت گيرانه مي ياد ولي در کل تذکر جالبي بود؛

برادر جان توجيه کرديد
هيچ اشکالي بر لفظ ارباب براي امام حسين ع نيست

چرا همين جوري روي هوا نظر ميديد؛ در زيارت امام حسين در روز عرفه مي خوانيم:

عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ الْمُوَالِي لِوَلِيِّکَ الْمُعَادِي لِعَدُوِّکَ اسْتَجَارَ بِمَشْهَدِکَ وَ تَقَرَّبَ إِلَى اللَّهِ بِقَصْدِکَ‏

من غلام و چاکرت فرزند غلام و کنيز و چاکر درگاهت دوستدار دوستان و دشمن بد انديشان توام به مشهد و حرم مطهرت پناه آورده و بقصد زيارتت بسوى خدا تقرب مى‏جويم