نظرات ياداشت شعار مرگ بده، اين يکي خطر نداره حسن!

به نام خدا

سلام بر دوست خوبم

آقاي سلحشور فرد به طور قطع شما از سر تكليف الهي قلم مي زنيد؛ اما تصور من اين است كه بايد مقداري لحن ما مهربانانه و مؤدبانه باشد و مخاطب خودمان را به چيزي متهم نكنيم و نگوييم كه مثلاً تو ابلهي يا آب به آسياب دشمن بريزي و ....

ترديدي نيست كه بسا يكي از كساني كه به وبلاگ شما سر مي زند، از كساني باشد كه چنين رفتارهايي از او سرزده است. او با خواندن اين مطلب كينه ورزتر مي شود. نظر من اين است كه ما بايد مخاطب خودمان را نور چشمي خودمان در نظر بگيريم كه البته گاهي اشتباهي مي كند و ما قصد داريم بدون اين كه او را ناراحت كنيم و از خود برنجانيم، به اشتباهش آگاه كنيم. عنايت داريد كه در امر به معروف و نهي از منكر شرط احتمال تأثير وجود دارد. شك نمي توان داشت كه در كلام نرم و بي تعريض و نيش و اهانت تأثير وجود دارد؛ نه در غير آن.

نظر شما چيه؟ ببخشيد كه فضولي كردم.

دلبند شما

پاسخ

سلام دوست من.من هم نظر شما را دارم و کاملاً موافقم.ولي کسي که به اموال عمومي آسيب مي رساند، باجه هاي تلفن را خرد مي کند، تابلوهاي راهنمايي- رانندگي را مي کند، اصلاً از اموال عمومي بگذريم، در محله ما که پمپ بنزين ايرانپارس را از بين بردند، يک وانتي هر شب آنجا هندوانه و ... مي فروخت، به او و ماشينش هم رحم نکردند، بنابراين فکر مي کنم نرم ترين و لطيف ترين لفظ را به کا بردم.به هر حال يادداشتم را ويرايش کردم تا آنان را ابله خطاب نکرده باشم بلکه صرفاً عملشان ابلهانه توصيف شود.اميدوارم باز هم از نظرات و تذکرات خود ما را بهره مند سازيد تا از نگاه و لفظ مهربانانه و مؤدبانه منحرف نشويم.