مهدی فضائلی، عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در توئیتی در واکنش به انتقادها نسبت به مصاحبه اخیر دکتر پزشکیان با خبرنگار آمریکایی مدعی شد: « تضعیف سیاست‌های کلی نظام و سهم‌خواهی گروهی از یک سو، و توهین به رئیس‌جمهور محترم از سوی دیگر، تهدید یکی از مهمترین عوامل پیروزی یعنی ‎انسجام ملی است!»

اما وی به عنوان عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، وظیفه دارد به جای ماله‌کشی افتضاحات رئیس‌جمهور، چنان سیره، سخنان و رهنمودهای مقام معظم رهبری در لزوم اتخاذ مواضع مقتدرانه در مقابل زورگویی دشمنان را منعکس کند که مردم اگر تنافض یا فاصله‌‌ای در این رابطه در رفتار مسؤولان دیدند، تکلیف خودشان را بدانند.

انتقاد از مواضع ضعیف و حقیرانه مقام اجرایی کشور، به معنی توهین نیست؛ این از موضع ضعف با دشمن سخن گفتن است که توهین به ملت رشید ایران تلقی می‌شود؛ مردم حق دارند توقع موضع مقتدرانه از رئیس‌جمهورشان داشته باشند و این توقع، جای شماتت ندارد؛ این توقع قرآن از مسوولان نظام اسلامی است.

«قرآن‌کریم این دستور را به ما می‌دهد که ولیجدوا فیکم غلظه ... یعنی شما حتماً باید طوری باشید که دشمن در شما طمع نکند ... آنها حتماً باید در شما ستبری را حس بکنند. ولیجدوا یعنی حتماً باید بیابند ...

برای اینکه بیگانه طمع نکند و تهاجم را در سر نپروارند، حتماً شما باید ستبر باشید که آنها ستبری شما،‌ استقامت شما، قدرت و توانمندی شما را بیابند ولیجدوا فیکم غلظه ... وقتی دشمن احساس غلظت نکرد ممکن است به خودش اجازه تهاجم بدهد ...

الان هیچ کس به این فکر نیست که با بیل و کلنگ و امثال اینها به جنگ قله بلند دماوند برود و آن را ویران کند زیرا قله دماوند قابل تسخیر نیست، قرآن فرمود سلسله جبال باشید،‌ طوری که دشمن در شما طمع نکند حتماً ستبریی شما را احساس کند ...» (*).

پی نوشت:

*- پیام آیت الله جوادی آملی به ششمین مراسم تکریم چهره‌های قرآنی

بعد از پیروزی جبهه ایمان بر جبهه شرک و کفر در جنگ 12 روزه، مجمسه آرش کمانگیر با کلی رپرتاژ تبلیغاتی در میدان ونک تهران نصب شد و برخی روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها با کلی ذوق و شوق، نوشتند:

«نصب نماد آرش کمانگیر در شهر یعنی بعد از 45 سال فهمیدیم هویت ملی ایرانی مهم است».

تارنمای خبری زرتشتیان نیز با آب و تاب تیتر زد: «بزرگ‌ترین تندیس خاورمیانه در میدان ونک، یادآور حماسه آرش»

به جای اینکه نماد و سمبل مبارزه با صهیونیسم، سردار جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان را وسط میدان نصب کنند و جمله معروف او را بنویسند که «باشد که ما شبانگاهان بر سرشان بریریم؛ همچون عقابان تیر پروازی که شب و روز برایشان معنا ندارد»، مجسمه یک شخصیت خیالی و افسانه‌ای را نصب کردند که اگر روزی خدای ناکرده در این کشور براندازی شد، بعید است صهیونیست‌ها و ایادی آن‌ها کاری با آن مجسمه داشته باشند.

آیا امثال حاج‌احمد متوسلیان - که از فرماندهان عملیات آزادسازی پاره‌ای از وطن، یعنی شهر خرّمشهر نیز بود -، از امثال آرش کمانگیر الهام گرفته بودند؟

آیا شهید دکتر مصطفی چمران - که در سالروز شهادتش چنین مجسمه ای را عَلَم کردید - از این شخصیت های خیالی و اسطوره ای الگو گرفته بود که زندگی در آمریکا را رها کرد و در خط مقدم جبهه مبارزه با استکبار حاضر شد و به تربیت و تقویت گروه های مقاومت چریکی فلسطینی و لبنانی پرداخت؟ و آیا مناسبت و ارجحیت نداشت که مجسمه او را به عنوان نماد مبارزه با صهیونیسم نصب می کردید؟ یک شخصیت خیالی و افسانه ای را بر یک شخصیت واقعی که همراه مقام معظم رهبری، جنگ های نامنظم را در دفاع از سرحدات ایران اسلامی راه انداختند، ترجیح دادید؟

 جا دارد در اینجا مروری کنیم بر فرمایشات روشنگرانه مرحوم‌ علامه محمدتقی مصباح یزدی، عالم بصیر و تابوشکنی که در راه بیان حق و حقیقت و جلوگیری از انحرافات، از ملامت هیچ ملامت‌گری باک نداشت: ادامه مطلب...

خاطره آخرین دیدار ابراهیم صفایی با دکتر مصدق 

... پس از چند گفت و شنود بسیار کوتاه «دکتر مصدق» به من فرمود: «شما شغل دولتی هم دارید؟» عرض کردم «بله»، پرسید «کجا کار می‌کنید؟» عرض کردم «وابسته دادگستری هستم و فعلاً رئیس یکی از شعبه های دادگاه مال‌الاجاره می‌باشم»، فرمود «اگر دادگستری اصلاح شود همه جا اصلاح خواهد شد». و افزود: «شما که وابسته دادگستری هستید و روزنامه‌نویس هم می‌باشید، اگر در دادگستری به قانون‌شکنی یا سوء استفاده در سطح بالا برخورد کردید، به من اطلاع بدهید». عرض کردم «مأموریتی به من محوّل می‌فرمایید؟» فرمود «نه آقا، چه مأموریتی؟ خواهشی است دوستانه؛ دولت من می‌خواهد مملکت را اصلاح کند و هر ایرانی وطن‌خواهی باید در این راه ما را یاری دهد».

من با سپاس از اعتماد و گمان نیکی که نسبت به من ابراز فرمود، انجام دستور ایشان را پذیرفتم و برخاستم، با من دست داد و اطاق و کاخ ایشان را ترک گفتم.

من با آشنایی که با شماری از قضات بلند پایه دادگستری داشتم، در حدود یک ماه در جستجو بودم و ... به چند دستور غیر قانونی که از سوی «هیئت»، وزیر دادگستری و حسین شهشهانی مدیرکل ثبت اسناد و عضو کمیسیون امنیت ملی، برخورد کردم ... ادامه مطلب...

استاد حبیب احمدزاده، اهل آبادان، بسیجی 8 سال دفاع مقدس (سرباز تیر اول تا تیر آخر جنگ) و عضو هیأت علمی دانشگاه هنر سلسه گفتگوهای جالبی در برنامه تلویزیونی مثبت نگاتیو در شبکه مستند داشت که بخش هایی از آن را جدا کردم و به شرح ذیل در سایت روشنگری بارگزاری کردم:

1-ماجرای خوابیدن روی سیم خاردار برای عبور رزمندگان

حال که صحبت از آغوش رایگان و روز جهانی بغل کردن مطرح شده است جا دارد بعد سی سال فراتر از این شعارهای فانتزی -که اغلب با مقاصد حقیر نفسانی مطرح می‌شود-، بهترین تجربه خودم در این زمینه را بازگو کنم.

یک سال پس از پایان جنگ تحمیلی، سیدمحسن ضابطی خودش را به قافله شهدا رساند. با خبر شهادت رفقایش به دست اشرار ضدانقلاب در کردستان خیلی بی‌قرار شده بود، ولی با ما حرفی از رفتنش نزده بود.
پس از شهادتش با خودم فکر می‌کردم که بی‌معرفت یک خداحافظی از ما نکرد که روبوسی کنیم و در آغوشش بگیریم و ... تا این یک شب به خوابم آمد، بدون اینکه حرفی بزند گویا پیرو یک قرار قبلی و در پاسخ به گلایه ام فقط به قصد در آغوش  گرفتن من آمده بود.

این بار بر خلاف همیشه بدون بدن مثالی آمده بود؛ روحش بود، سفید و نورانی، چنان مرا در آغوش گرفت که غرق در نور و جذبه معنوی‌اش شدم.خوب شد که قبل از شهادتش با ما خداحافظی نکرد. مثل شهید سوره یس می‌خواست به من بفهماند که شهدا از هر زنده‌ای زنده‌ترند تا جایی که حتی از افکار و نیّات و آرزوها و عمق احساسات ما هم باخبرند.

یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ بِما غَفَرَ لِی رَبِّی وَ جَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ (سوره یس، آیه 26).شهدا دوست دارند که ما بدانیم آن‌ها چقدر مورد تکریم حضرت حق (جلّ و علا) قرار گرفته‌اند و برای همین گفتم این خواب را تعریف کنم تا دیگران هم بیش از پیش بدانند که فرار از جاذبه های سخیف نفسانی چه جاذبه های روحانی و معنوی در عالم وجود دارد.

به قول شاعر بسیجی، مرحوم محمدرضا آقاسی: دام برچینید ما مرغ دلیم/ ماهی گرداب و دور از ساحلیم.

ولی امیدوارم شهدا ندانند که علی‌رغم این همه لطف و عنایتشان، باز هم در لجنزار نفسانیات غرق شدیم و نتوانستیم راهشان را آنطور که شایسته است، ادامه دهیم.

به قول شاعری دیگر (علیرضا قزوه): دیروز یکی بودیم با هم ولی امروز/ تو نورتر از نوری و من گردتر از گرد. 

پیش نشست می‌گذارند با عنوان حکمرانی در مکتب شهید سلیمانی.

هیچ حرفی هم ندارند بزنند جز یک مشت حرف‌های بدیهی و کلیشه‌ای و تکراری که آدم را یاد این ضرب‌المثل می‌اندازد:

«از کرامات شیخ ما چه عجب/ پنجه را باز نمود و گفت وجب.

از کرامات دیگرش این است/ شیره را خورد و گفت شیرین است.

یک کرامات دیگر هم دارد/ ابر را دید و گفت می بارد.

زن نو را عروس می گویند/مرغ نر را خروس می گویند.

آنچه در جوی می رود آب است/ آنچه در چشم می رود خواب است‏».

اساتید در این نشست می‌گویند که حاج‌قاسم اخلاص داشت، صداقت داشت، شجاعت داشت و ... و حیف که در این فرصت کوتاه فرصت نداریم روی تک تک این موارد بحث کنیم!

حضرات ظاهراً حرفی برای گفتن ندارند، کمبود وقت را بهانه کرده‌اند.

اگر به اندازه آسفالتی که اجازه نمی‌دهید ماشین سنگین (اتوبوس ایاب و ذهاب کارکنان) از روی آن رد شود تا مبادا آسیب ببیند، نگران زیرمجموعه‌تان بودید، ما باور می‌کردیم که درکی از حکمرانی در مکتب حاج‌قاسم دارید.

همین چندی قبل 4-3 صفحه نامه نوشته بودم در نقد طرز حکمرانی برخی مدیران همین مجموعه‌، رئیس مجموعه گفت "وقت نمی‌کنم بخوانم، بدهید به مشاورم"؛ مشاورش هم گفت "زیاد نوشتی، یک صفحه بنویس ببینم چی میخوای". آخر سر در یک صفحه خلاصه کردم و تقدیم کردم، بدون هیچ بازخوردی!

بگذریم؛ خبرنگاری 10 روز در منطقه سیل‌زده خوزستان منتظر حاج‌قاسم بود تا بلکه بتواند از او مصاحبه‌ای بگیرد و زمانی که این فرصت برایش مهیا شد، حاج‌قاسم گفت که من مصاحبه نمی‌کنم و خبرنگار هم حسابی ضدحال خورد.

حاج‌قاسم پس از آن 3 بار در موقعیت‌های مختلف تلاش کرد ناراحی را از دل آن خبرنگار در بیاورد و با اصرار تأکید کرد "دخترم از دست من ناراحت نشی"؛ و حتی 3 عدد انگشتر هم به آن خبرنگار هدیه داد تا بلکه ناراحتی را از دلش در بیاورد و آخرسر هم تن به مصاحبه داد (*).

این است آیین حکمرانی و مردم‌داری در مکتب شهید سلیمانی. 

پی نوشت:

*- برنامه یاد باران - روایت اول: مصاحبه اشک - 10 دی 1401

شدیم از زمانه ز یاران خجل
ز گُل‌هایمان دیده باران خجل

حرم زخمی و شد کبوتر شهید
شدیم از کبوتر به قرآن خجل

در آغوش مادر از آن کودکی
که غلطیده در خون فراوان خجل

گرفتند چادر ز ناموس ما
شدیم از نگاه شهیدان خجل

سخن باز از چادر آمد میان
بیا تا بگیریم ز مادر نشان

به در ضربه با پای ننگین زدند
به گُل لطمه با دست سنگین زدند

و مادر توان را ز کف داده بود
ولی چادر از سر نیافتاده بود

به چادر ز نامحرمان رو گرفت
در آن دم که ضربت به بازو گرفت

گزیده‌ای از مداحی حاج‌صادق آهنگران
مراسم چهلم شهدای شاهچراغ
16 آذر 1401

دریافت ویدئو

مشاهده ویدئو از سایت روشنگری

وقتی دیر به فکر اصلاح می افتیم