چند سال گذشته متنی ادبی که حاوی دل نوشته و عرض ارادتی به ساحت مقدّس شهیدان و تجلیل از حماسه آفرینان دفاع مقدّس بود، منتشر شد که حقیر با الهام از آن و در مواردی با اقتباس از مقاله های دردمندانه برادر حسین بهزاد متن زیر را تقدیم به شهدا کردم.

اما فکر می کنم در آن متن و در متن حقیر نقص بارزی وجود دارد که البته سعی کردم در اول متن خودم این نقص را برطرف کنم و آن اینکه:

مگر نه این است که شهداء ما به امام شهیدان حضرت أبا عبد الله الحسین(علیه السلام) و 72 تن از یارانش اقتدا کردند؟ پس همانطور که در زیارت عاشورا علاوه بر سلام و عرض ارادت به شهداء کربلا، دشمنان و بدخواهان و مردم بی تفاوت دنیاپرست را نفرین می کنیم، در تجلیل از حماسه سازان دفاع مقدّس نیز نباید اصل تبرّی را فراموش کنیم.

امیدوارم افرادی با استعدادتر و با ذوق ادبی بهتر این نقص را در متن ها و اشعار و آثار خود جبران کنند:

سلام بر علی(علیه السلام) و یاران غریبش

سلام بر سیّد علی و بسیجیان آگاهش

نفرین ناکثین و مارقین و قاسطین

نفرین بر غنیمت خواران و ظالمان و فتنه گران

سلام بر جمجمه های شناور در باتلاق های طلائیه

سلام بر جسم غرق در خون «چمران» در دهلاویه

سلام بر استخوان های پیچیده در کفن

سلام بر راست قامتان در نبرد تن به تن

سلام بر آزادگان ده سال در حصار

سلام بر چشمان همچون دو کاسه خون مادران ده سال به انتظار

سلام بر حماسه سازان مجنون

سلام بر سجّاده های پرخون

سلام بر  اسوه های قرآن و دین

 سلام بر مهدی و مجید زین الدّین

سلام بر شادی های وصف ناپذیر

سلام بر غصّه های پایان ناپذیر

سلام بر گام های همچو کوه استوار

سلام بر دل های همچو دریا بی قرار

سلام بر مستان وادی الست

سلام بر دست شستگان از هر چه هست

سلام بر مشتاقان حضور

سلام بر منتظران ظهور

.

.

.

و السّلام علی عباد اللّه الصّالحین