سلام حاج آقا. خوش آمديد. وقتي سوار تاکسي مي شوم و از راننده مي خواهم اين نوارش را خاموش کند و برمي گردد و مي گويد من خودم هيأتي هستم، وقتي در دوران تحصيلم در خوابگاه مي ديدم دانشجوياني که هميشه سر نماز جماعت حاضرند و در برنامه هاي مذهبي شرکت مي کنند، در شب ماه مبارک رمضان وقتشان را پاي اين قبيل برنامه ها تلف مي کنند و روحاني و مبلغ خوابگاه در ماه مبارک رمضان هم شب تا صبح با اين ها بحث مي کند و به نتيجه نمي رسد، وقتي مي بينم رفيقم که عضو شوراي مرکزي انجمن اسلامي دانشکده است چنان نام برخي از اين قبيل خوانندگان را بر زبان جاري مي کند که گويي نام محبوبش را ذکر مي کند و از اتاقش صداي نحس اين ها به گوش مي رسد و ... چگونه مي توانم بي تفاوت باشم؟ و وقتي موقعيتي دست داده که ماهيت پليد و ضد دين اين ها را بشناسم و به دوستانم معرفي کنم، چرا از اين موقعيت استفاده نکنم؟